miércoles, 27 de enero de 2010

Patético espectáculo do PP en Ourense



Viñeta de GOGUE para Xuventudes Socialistas de Ourense


Tíñame prometido a min mesmo non escribir nada sobre o congreso do PP de Ourense que se vai celebrar estes días. Fixérame esta proposición porque considero que deben ser unicamente os membros do Partido Popular os que opinen sobre este proceso.

Pero hoxe vou romper aquelo que me prometera a min mesmo, e vouno facer porque creo que o que están a facer estas persoas do PP transcende dende hai moito tempo ó meramente interno.

Hai tempo que un candidato apostou pola “Obamización” desta campaña, é dicir converter este proceso de primarias practicamente nun proceso electoral aberto a toda a cidadanía. Procurou acaparar todas as fotos, todas as portadas, todas as noticias ofrecendo grandilocuencias. Pero todo esto estase a volver na súa contra. Pensou ter a todos os medios de comunicación a súa beira, e hoxe por hoxe hai uns cantos que teñen aberta unha guerra particular contra el.

O outro candidato, o que saía como perdedor, empregou habilmente a varios medios de comunicación para botar lixo por riba dos do sector da boina, e está a saírlle ben, pero posiblemente esto se volva contra el e contra o seu partido.

Nestes días teño escoitado algunhas palabras sempre das súas bocas, e nunca das bocas dos adversarios políticos que son de xulgado.

Téñense dito que hai traizóns, manipulacións, roubo de votos, trampas, emprego de recursos públicos, compra de vontades, enchufismo de compromisarios, ... Pero casualmente esto non o dicimos os socialistas, estas verbas saen das bocas dos propios membros do PP.

É moi curioso ver estes días polas rúas de Ourense como algúns que antes eran amigos agora de torcen a cara ou cruzan de beirarrúa para non atoparse de fuciños cos seus piores inimigos.

Téñense pedido ata observadores porque uns non se fían dos outros neste proceso. Estes días polas rúas de Ourense a coña máis xeneralizada é falar de se xa se deixaron ver os cascos azuis da ONU polo arredor da sede do PP.

Pero voltando á seriedade, outra vez se abre a fenda que nunca supurou da dereita ourensana, esa da boina e do birrete, esa de Baltar e Feijóo, esa dos de Alianza Popular e Centristas de Galicia.

E esto, a pesar do que auguran algúns, non se cura con “Betadine”, aquí fan falla puntos de sutura porque a ferida é grande e moi fonda e o ambiente non é o propicio para que se faga unha costra.

O que aconteza o vindeiro día 30 é unha incógnita. Os baltaristas sempre pensaron que esto sería un camiño de rosas, e cada vez estase a facer máis costa arriba. Tan costa arriba que eu estou convencido que o que saía vencedor do congreso do PP vai a ser pola mínima, e pode ser calquera. Ademais sempre pendurará esa espada de Damocles sobre a cabeza do PP de se hai escisión do “centristas” ou se se volve a producir o peche no piso como xa fixeran aqueles apodados pola “bando do nene”.

De todos os xeitos, polo ben da provincia, que é polo que temos que loitar, espero que  remate pronto todo este espectáculo bochornoso. Pero auguro que vai a tardar moitos anos en deixar de supurar esta ferida que non estaba pechada e na que non parar de furgar estes días.


Atentos a como segue o espectáculo.



2 comentarios:

Dilaida dijo...

Pois eu, que queres que che diga, non son política e tampouco quero ser políticamente correcta, espero que se esnaquizen entre eles, son lobos da mesma camada, a pena que teño é que non pillen ao -009 no medio.
Bicos

J. Rogelio Rodríguez dijo...

Francamente, Eladio, me pilla muy de lejos este detalle "pugilístico", por decirlo de alguna manera. No tengo ocasión de seguir la política gallega; ya el vocerío patrio me provoca arcadas, como para detenerse en otras "interioridades" autonómicas...

Lo que describes es más que patético. Y mira que, dadas las descripciones que conozco (básicamente por ti y algú otro amigo) de Baltarr, a priori me quedo -sin dudarlo- con Feijóo.

Aunque, puestos a poner ejemplos de patetismo político, podríomos recordar las chorradas casi diarias de Mari-Cospe, las sorayadas y... bueno, del otro ciudadano (ése que dicen que "lleva 5 puntos de ventaja en las encuestas").

En fin...

Un fuerte abrazo o unha forte aperta, como quieras (o cuan vulgis, no vaya a ser que me multe Montilla).